ربات‌های خودران با توجه به نوع هدایت در محیط به دو دسته کلی AMR و AGV تقسیم بندی می‌شوند. در ربات های AGV (Automated Guided Vehicle) هدایت ربات از طریق نصب ریل، نوارهای مغناطیسی، علامت گذاری روی زمین و … استفاده می‌شود. در مقابل، در ربات‌های AMR (Autonomous mobile robots) هدایت در محیط با استفاده از سنسورها و دوربین ها و بدون نیاز به نصب ادوات محیطی انجام می‌گیرد. ربات های AMR توسط برنامه‌های از قبل تعریف شده و الگوریتم‌های پردازش تصویر و …، از افراد یا موانع احتمالی اجتناب کرده و مسیر حرکت خود را اصلاح می‌نمایند. این ربات‌ها به وسیله پردازش نقشه‌ی کلی از محیط کاری خود، به صورت لحظه‌ای قادر به شناسایی مسیر بهینه خواهند بود.
ناوبری
AGVها معمولاً برای ناوبری، به مسیرهای از پیش تعریف شده یا نشانگرهای روی زمین متکی هستند. تشخیص اجسام مورد در مسیر نیز با استفاده از سنسورهای تماسی، مافوق صوت و لیزری و …. انجام می‌گیرد. این ربات‌ها در اطراف موانع قادر به تغییر مسیر نبوده و تا زمانی که مانع برداشته شود، متوقف خواهند شد. AMRها نیز از همین سنسورها جهت تشخیص موانع استفاده نموده با این تفاوت که با استفاده از فناوری (Simultaneous Localization and Mapping) SLAM توانایی تغییر مسیر و عبور از موانع را خواهند داشت.
انعطاف پذیری
AGVها برای محیط‌های خاصی طراحی می‌شوند و مسیرهایی که از پیش تعیین شده را دنبال می‌کنند. آنها به ایجاد و نصب ابزارهای زیرساختی برای ناوبری نیاز دارند. این امر باعث می شود که این دسته از ربات‌ها سازگاری کمتری برای انطباق با تغییرات محیطی داشته باشند. در مقابل ربات‌های AMR ها بسیار انعطاف پذیرتر و سازگارتر بوده و قادراند در محیط‌های پویا بدون نیاز به ایجاد تغییرات محیطی عمل کنند. این سطح از سازگاری ربات‌های AMR را برای کاربردهای متفاوت، در کسب و کارهای مختلف، جذاب‌تر می‌کند.
راه اندازی
AGVها اغلب به افراد های ماهر برای برنامه ریزی و تنظیم مسیرها و تعریف وظایف خود نیاز دارند. تغییرات در چیدمان یا وظایف ممکن است نیاز به برنامه ریزی مجدد یا اصلاح زیرساخت داشته باشد. AMRها برای ایجاد سهولت در استفاده، طراحی شده اند. این ربات ها می‌توانند توسط پرسنل غیر فنی با استفاده از رابط‌های بصری برنامه ریزی و پیکربندی مجدد شوند.
هزینه
AGVها به دلیل نیاز به اصلاحات زیرساخت و مسیرهای اختصاصی، هزینه‌ی اولیه و راه‌اندازی بالاتری دارند ولی از سوی دیگر هزینه تولید آنها در مقایسه با ربات‌های AMR پایین تر است. از سوی دیگر AMRها در زمان راه اندازی ، نیاز به تغییرات محیطی نداشته و مقرون به صرفه تر شده اند.
ایمنی
AGV ها معمولاً دارای ویژگی‌های ایمنی مانند سنسورها و دکمه های توقف اضطراری هستند. با این حال، آنها ممکن است به موانع فیزیکی برای جدا کردن آنها از کارگران انسانی به منظور ایجاد ایمنی، نیاز داشته باشند.
AMR ها مجهز به ویژگی های ایمنی پیشرفته‌ای مانند تشخیص مانع، جلوگیری از برخورد، توانایی کاهش سرعت یا توقف در هنگام مواجهه با انسان یا موانع هستند. آنها برای انجام کار ایمن در کنار کارگران انسانی بدون نیاز به موانع فیزیکی طراحی شده اند.
کاربرد
AGV ها معمولاً در صنایعی مانند خودروسازی، بخش های‌تولیدی و محیط‌هایی که جابجایی مکرر کالا مورد نیاز است، استفاده می شوند. AMRها دامنه کاربرد وسیع‌تری دارند و می‌توانند علاوه بر مکان‌هایی که در بالا گفته شد، در صنایع مختلف دیگری از جمله تجارت الکترونیک، مراقبت‌های بهداشتی و به طور کلی در جایی که انعطاف پذیری و سازگاری بیشتری مورد نیاز است، استفاده شوند.