امواجی که در یک روز غیرطوفانی روی سطح اقیانوس می‌بینید در واقع توسط بادهای محلی ایجاد نمی‌شوند، بلکه توسط بادها و طوفان‌های دوردست ایجاد شده‌اند (شکل ‏1- 6). این امواج که از چشمه‌های دور سرچشمه می‌گیرند، امواج متلاطم یا swell می‌گویند. swell امواج گرانشی هستند که از بادهای قوی منشا می‌گیرند و می‌توانند مسافت‌های طولانی را در اقیانوس با اتلاف انرژی کمی طی کنند. موج اقیانوس معمولاً توسط طوفان‌های دریا (دور از ساحل) ایجاد می‌شود و می‌تواند انرژی را به سواحل دوردست منتقل کند و بصورت امواج شکسته نمایان شوند. موج‌هایی با طول موج‌های طولانی‌تر معمولاً ارتفاع موج کمتری دارند و کمتر در معرض اضمحلال ناشی از بادهای سطحی هستند. آنها همچنین انرژی بیشتری را حمل می‌کنند و به احتمال زیاد پس از رسیدن به ساحل، امواج شکسته بزرگی را تشکیل می‌دهند. موج swell، مانند یک هواپیما، کمترین مسافت بین دو نقطه از سطح زمین را طی می‌کند. این مسیرها به مسیرهای دایره بزرگ (Great Circle routes) معروف هستند. لازم به ذکر است کوتاه ترین فاصله بین دو نقطه از سطح کره، مانند زمین، یک خط مستقیم نیست، بلکه یک منحنی است. برای تصویر کردن یک مسیر دایره ای بزرگ بین دو نقطه، این مسیری است که روی یک کره کوچک قرار دارد که اگر بین آن دو نقطه انتهایی کشیده شود، یک نوار الاستیک در امتداد آن قرار می گیرد. هنگامی که روی آب هستید، ممکن است متوجه swell های متفاوتی شوید که از جهات مختلف می آید. بسته به اندازه swell و جهتی که در آن حرکت می کند، هنگامی که swell دیگر برخورد می کند، می تواند الگوهای موجی الماسی شکل یا دریچه ای ایجاد کند. همچنین ممکن است امواج باد در کنار امواج swell در یک ناحیه وجود داشته باشد و منجر به یک ناحیه دریای کاملا مغشوش شود.